Hanno Pijl en Stichting Je Leefstijl Als Medicijn

Ik ben Wim Tilburgs en schrijver van dit artikel. Ik heb in het verleden al meer geschreven over het werk van Hanno Pijl een dokter die zich al jaren inzet voor de invoering van leefstijlgeneeskunde. Vaak hebben we dit samen kunnen doen waarbij Hanno dan mijn case gebruikte om zijn woorden kracht bij te zetten. Want leefstijlgeneeskunde is echt nodig als toevoeging aan de bestaande geneeskunde.

Ik ga nu een aantal artikelen schrijven waarin ik probeer samen te vatten wat ik van Hanno heb geleerd. Hanno is ook lid van onze raad van advies. Mocht ik ooit ergens vragen over hebben dan kan ik die altijd aan hem stellen en vind hij ondanks zijn enorm drukke schema altijd tijd voor ons.

Live Q&A op Facebook op maandag 29 juli

Echter op maandag 29 juli zal Hanno Pijl ook tijd vrijmaken voor de deelnemers van onze Facebookgroepen en zal hij ingaan op vragen van de deelnemers. We doen deze Q&A sessies al regelmatig meestal samen met mijn medebestuurslid Huisarts Jacqui van Kemenade. Je kan via deze link alvast je vragen indienen maar ook de vorige Q&A sessies zijn hier geregistreerd.

Terug nu naar het onderwerp van vandaag: Wat is leefstijlgeneeskunde volgens Hanno Pijl.

Wat is leefstijlgeneeskunde?

Leefstijlgeneeskunde is niets anders dan leefstijlinterventies in de zorg voor zieke mensen. Leefstijlgeneeskunde is dus niet een alternatief voor de traditionele geneeskunde. Zeker niet. We zullen altijd medicijnen nodig hebben om mensen te helpen. Maar het is een additie. Het moet geïntegreerd worden met de huidige zorg.

En wat is daar nou voor nodig?

De patiënt** moet weer centraal staan in de zorg.

In de eerste plaats: Het model van onze zorg moet anders. Want we roepen al jaren dat de patiënt centraal moet staan in de zorg maar de patiënt staat niet centraal. De dokter, de hulpverlener staat nog steeds centraal. De dokter bepaald wat er gebeurt.  

Dat werkt niet want de enige die iets aan zijn of haar leefstijl kan doen is de patiënt. De patiënt moet centraal komen in de zorg. De patiënt moet verantwoordelijkheid krijgen voor zijn of haar gezondheid en de patiënt beslist wat er gebeurt want de patiënt die moet het doen. 

Daar moet dus echt een omslag komen. Patiënten moeten dus om te beginnen enorm goed geïnformeerd worden over wat voor ziekte ze hebben. Welke aspecten een rol spelen in de ontwikkeling en wat ze kunnen doen om die ziekte aan te pakken. 

En dan zijn er natuurlijk allerlei hulpverleners om ze daarbij te helpen. Het is dus niet de bedoeling om patiënten het bos in te sturen. Want ze hebben in de context van de maatschappij waarin wij leven hebben ze heel veel steun nodig. 

** Mijn persoonlijke gedachte bij het woord patiënt

Als Hanno het in zijn presentatie het heeft over de patiënt moet weer centraal staan is dan eigenlijk het woord patiënt wel de juiste term. Zou het niet beter kunnen zijn om dan te zeggen: De mens moet weer centraal staan. Of zou misschien de term cliënt niet beter zijn. En dan kom je al gauw weer terug bij de term de klant is koning als we spreken over leefstijlgeneeskunde.

Persoonlijke GezondheidsOmgeving PGO

Ik de afbeelding zie je de term PGO staan. Lees hier meer over in het het artikel PGO Persoonlijke GezondheidsOmgeving – Regiekamer van je gezondheid.

Een meer holistische kijk

Wat wij nu doen in de zorg is kijken naar de biologie van de patiënt. Dat is hartstikke belangrijk en dat moeten we vooral blijven doen. Maar er is veel meer. Een mens is veel meer dan zijn of haar biologie. 

• Hoe is de sociale context. 
• Dus hoe is de sociaal economische situatie, 
• wat voor impact heeft religie op wat mensen doen,
• spirituele aspecten moeten aandacht krijgen.
• En natuurlijk gedragsmatige dingen. Wat we eten, hoeveel we bewegen daar besteden we nauwelijks aandacht aan in de zorg van vandaag, en dat is dus volstrekt onvoldoende en dat moet echt veel beter. 

Wat is de rol van hulpverleners?

Wat is de rol van de dokter?

De rol van de dokter is eigenlijk niet meer dan adviseren. Een dokter moet dus in mijn ogen patiënten informeren over wat voor ziekte ze hebben en wat ze daaraan kunnen doen. Inspireren en natuurlijk ook checken (controleren) of het goed is wat de patiënt zelf aanpakt. Dat is denk ik de belangrijkste rol van de dokter en van veel hulpverleners. En ik denk dat dokters vanuit hun spreekkamer niet met de patiënt aan de slag kunnen om de leefstijl aan te pakken.

Gezondheidscoaches

Ik mijn optie zijn er gespecialiseerde, professionele gezondheidscoaches nodig die veel weten over de ziekte waar de patiënt mee te maken heeft en over de manier waarop je die ziekte dan moet aanpakken en dat gaat verder dan alleen maar wat voor voeding er nodig is en hoe je moet bewegen. Dat gaat ook over hoe help je iemand die in de schuldsanering zit want zolang je in de schuldsanering zit als patiënt is het ongelooflijk moeilijk om je gedrag te veranderen. Dan heb je echt andere prioriteiten. Dus daar moet je iets mee. Daar moet dus de de zorg iets mee in samenwerking met de maatschappij. 

En daar heb je echt goed opgeleide gespecialiseerde zorgverleners voor nodig.

De context van de maatschappij moet anders.

Ik denk eerder dat het zo is dat als we de aanpak van die chronische ziekten overlaten aan de zorg dat we uiteindelijk voor heel veel mensen een verloren strijd voeren en wat wij eigenlijk nodig hebben is een culturele revolutie. De context van onze maatschappij moet anders. Om stress te reduceren, om voeding te verbeteren, om ons meer in beweging te krijgen. Wij hebben onze maatschappij op een verkeerde manier ingericht en daar moeten we iets mee. Maar dat is niet aan mij maar aan de politiek en ons allemaal.

Mensen die zeer succesvol diabetes type 2 hebben omgekeerd met hun Leefstijl Als Medicijn