Natascha Hendrikx overwint Psoriasis en Gewrichtsreuma (Artritis)

Daar stond ik dan: een klein verlegen meisje van 8 jaar dat net levenslang had gekregen.Van de dermatoloog wel te verstaan, met de diagnose psoriasis. Na 37 jaar onwetendheid wil Natascha dat iedereen gaat beseffen hoe belangrijk leefstijl en voeding zijn.

Ik zat van top tot teen onder de jeukende rode plekken met dikke witte schilfers en de dermatoloog vertelde mij en mijn ouders dat het een erfelijke auto-immuunziekte was. De symptomen konden wel worden bestreden, maar het was niet te genezen: ”Je moet er maar mee leren leven”.

Vele ziekenhuisopnames en reguliere behandelingen volgden. Teerzalven, corticosteroiden, Topicorte, Psoricreme, Ditranol, Daivonex, (P)UVA en UVB lichtbehandelingen brachten tijdelijk verlichting maar enkele weken na het staken van een behandeling kwamen de plekken altijd al weer terug. Ook het hele alternatieve circuit passeerde de revue: gebedsgenezer, hypnotiseur, magnetiseur, homeopaat, pendelaar en chinese arts wisselden elkaar af. Soms met tijdelijk succes, soms helemaal niet.

Als opstandige tiener wilde ik een tijdje helemaal niets aan mijn lijf: met lede ogen zagen mijn ouders toe hoe ik mijn huid dagelijks tot bloedens toe openkrabde of hoe de huid scheurde op ellebogen en knieen.

Ik probeerde een zo normaal mogelijk leven te leiden, maar dat was niet altijd gemakkelijk: pijn en jeuk hielden me uit mijn slaap, donkere kleding, meubels en vloeren waren een ramp met de witte schilfers die in grote aantallen van mijn lichaam afvielen, ik werd soms geweigerd in zwembaden of bij een kapper, gepest, uitgescholden of nagewezen. Niet echt prettig voor een jong meisje in de bloei van haar leven.

Toch leidde ik een gelukkig leven, maakte mijn VWO af, ging op kamers wonen en studeren aan de universiteit, kreeg verkering en had goede vrienden en vriendinnen om me heen die me accepteerden zoals ik was. Als vrijwilliger in de jongerenwerkgroep van de psoriasisvereniging leerde ik vele lotgenoten kennen en viel het me op dat veel jongeren een geïsoleerd leven leidden door hun aangedane huid.

Op mijn 23ste kon ik ineens bijna niet meer lopen en kon mijn vingers maar met moeite buigen. De diagnose artritis psoriatica werd gesteld: ontstekingen aan de gewrichtskapsels veroorzaakt door dezelfde auto-immuunziekte. Het enige medicijn dat ik van de reumatoloog kreeg was een enorm hoge dosering Ibuprofen om de ontstekingen enigszins te remmen.

Ik haalde mijn ingenieursdiploma als chemisch technoloog, ging werken, trouwde en kreeg drie kinderen.

Pas een jaar na de geboorte van mijn jongste kind ben ik medicijnen gaan slikken, omdat ik altijd bang was dat medicijnen me onvruchtbaar zouden maken of mijn toekomstige kinderen schade zouden kunnen toebrengen. Wat was dat een verademing! Mijn huid en gewrichten reageerden goed op Psorinovo (werkzame stof dimethylfumaraat) en de bijwerkingen van deze lichaamseigen stof waren minimaal. Tien jaar lang was ik verlost van jeuk, een lelijke huid en pijnlijke gewrichten, al moest ik de dosering jaarlijks omhoog bijstellen om alles onder controle te houden. Toen zat ik aan de maximaal toegestane dosering en begon alle ellende weer, vooral de jeuk maakte me gek. Het enige alternatief dat er volgens de dermatoloog nog was, waren zware immuunsysteem onderdrukkers, de zogenaamde biologicals. Ik was bang dat ik door het gebruik van deze middelen zou sterven aan kanker of een virus, omdat je immuunsysteem daar dan ook nauwelijks meer op reageert.

Ik was ten einde raad. Toen kreeg ik van mijn moeder een artikel uit de krant waarin een vrouw schreef dat haar psoriasis drastisch was verminderd door koolhydraat-arm te gaan eten. Dit voelde als mijn laatste strohalm en ik begon aan een programma waarin ik stapje-voor-stapje mijn leefstijl veranderde. Ik begon met het vervangen van mijn muesli met melk ontbijt door groene smoothie met een handje rauwe noten en na een week was de jeuk vrijwel verdwenen. Met vallen en opstaan leerde ik wat wel en niet bij mijn lijf paste, ik ging naast koolhydraat arm ook zoveel mogelijk suikervrij, glutenvrij en zuivelvrij eten en probeerde alle bewerkte voeding uit pakjes en zakjes te laten staan. Ik ben ook meer gaan bewegen: op de fiets naar mijn werk, vaker wandelen en ik probeer een keer per week een kettlebell workout te doen.

Sinds januari 2018 ben ik volledig medicijnvrij en vrijwel klachtenvrij zowel voor mijn huid als voor mijn gewrichten. En ook nog eens 12 kilo afgevallen van bijna obees naar een klein beetje overgewicht.

Ik lees alles wat ik te pakken krijg over leefstijl als medicijn en leer dagelijks nieuwe dingen. Zo kwam ik ook terecht op de website en Facebook groep van Wim Tilburgs:  “Het leefstijl als medicijn platform

Na al die jaren onwetendheid over de invloed die ik zelf kan uitoefenen op mijn ziekte wil ik graag dat iedereen gaat beseffen hoe belangrijk leefstijl en voeding zijn voor een gezond lijf. Daarom wil ik hier ook graag mijn verhaal vertellen. Ik heb een opleiding tot integraal leefstijlcoach gevolgd om andere mensen te helpen gezond te worden.

Psoriasis en Leefstijl

Persoonlijke ervaringsverhalen

In dit artikel lees je persoonlijke ervaringen van mensen die succesvol  hun leefstijl als medicijn hebben ingezet. Vaak bleek de aanpassing van de leefstijl het beste recept voor hun aandoening. Heb jij ook een persoonlijk verhaal en wil je dat graag delen en hiermee anderen inspireren neem dan contact met ons op.

→ Contactformulier

Leer ook het verhaal van Saskia Slooff